คืนแรกของการอยู่ดึก

ปกติผู้เขียนก็นอนดึกอยู่แล้วจึงไม่มีปัญหาเรื่องที่จะอดหลับอดนอนเท่าไหร่
แต่ที่มันมีปัญหานี่คือยืนทั้งคืนนี่สิ
คืนแรกที่เข้ามาไปรายงานตัวกับหัวหน้าสายกลางคืน
"คุณมาทำไรที่นี่" นี่คือคำถามแรกที่หัวหน้าสายงานถาม
"มาอดนอนค่ะ"  ผู้เขียนตอบแบบกวนๆกลับไป ได้ผลงับ งานนี้มีฮาๆๆๆๆ(คริคริ)
ดีค่ะหัวหน้างานใจดีไม่เรื่องมาก ส่วนงานก็เข้าแผนกเดิมแต่เปลี่ยนเป็นกลางคืน
เพื่อข้างๆก่อนเริ่มงานเค้าเตื่อนไว้ว่า ให้ก้มหน้าก้มตาทำงานไปแปบเดียวก็ได้พักแระ เพราะเค้ารู้ว่ามาใหม่ (เค้าทำมา 3ปีแระคนนั้นนะที่บอกมานะ)
ก็ว่าจะทำตามที่คนทำมาก่อนเตือนอะนะแต่ทำไม่ได้
ยิ่งห้ามก็เหมือนยุ ให้ตายเถอะโรบิน ผู้เขียนมองนาฬิกาทุก5 นาที
คืนทั้งคืนมันช่างยาวนาน เหมือนมันผ่านไปแล้ว 3คืนงั้นแหละ

ตอนอยู่บ้านเล่นเกมเผลอแปบเดียวตี 2แระ ยังเล่นไม่สะใจเลย
แต่พอมาทำงานกะดึก ความรู้สึกมันช่างสวนทางกันจริงๆ
คิดถึงที่นอนขึ้นมาตะงิดๆ คิดถึงลูกกะสามีจริงๆ